خشکسالی زابل در گذر دولت ها

دولت ١١ در اولین اقدام و بعد معرفی مهندس اوسط هاشمی به عنوان استاندار ،قول احیا دریاچه هامون را داد و شاهد بودیم اتفاقاتی هم افتاد اما به هیچ وجه کافی نبود.با سفر های مداوم استاندار به افغانستان و دیدار های کسترده ایشان و شخص رییس جمهور و دیگر مسئولان هامون اما حالا جان دوباره گرفته است.

امین اله ریگی - سیستان در گذشته ای نه چندان دور شهری آباد و رو به پیشرفت بود تا این که ابتدا خشکسالی های طولانی در سیستان و کشور أفغانستان باعث خشکی های گسترده در زابل گردید و بعد از آن بی کفایتی وشاید عدم توجه عمدی مسولان کشوری باعث شد امروز سیستان نفس های آخر خود را تجربه کند و اگر به داد سیستان نرسیم به کما برود و بعد بمیرد.

مدتی میشود که سیستان و مردم مظلوم آن شده اند بهانه ای برای تخریب دولت و استاندار استان سیستان و بلوچستان ، اما متن پیش رو شما گزارشی از سیستان است توسط کسی که ٢٢سال در سیستان زندگی کرده و به سیستانی بودن خود می بالد:

به هیچ وجه قصد ندارم از دولت یازدهم تمام قد دفاع کنم اما انصاف ایجاب میکند گزارشی منصفانه در اختیار ملت شریف ایران بگذارم.

سیستان یک سال و دو سال نیست که باد ١٢٠ روزه دَارد نه سیستان شاید صد ها سال باشد این باد ها را دَارد.باد نعمت خداوند برای مردم زابل به شمار می آمده، بادی هایی  که از طرف شمال و شمال شرق سیستان شروع به وزیدن میکردند .یعنی در گرمای دشت نیم روز این باد ها از روی دریاچه هامون به سمت شهر و روستا ها می وزیده تا در اوج تابستان سیستانیان از نعمتی بزرگ بهرهمند شوند،پس باد ها به خودی خود نه تنها مضر نیستند بلکه مفید هم هستند حتی حالا، اما بهتر است به حداقل ١٥سال قبل بازگردیم یعنی أواخر دولت إصلاحات  و شروع خشکسالی های سیستان .دولت آقای خاتمی با توجه به اینکه دوکشور ایران و أفغانستان هردو از خشکسالی رنج میبردند شروع کرد به در نظر گرفتن بسته های حمایتی برای مردم سیستان و البته همه مناطق استان اما درسیستان نمود بیشتری داشت ازجمله توزیع آردتعاونی ٤٠کیلو به قیمت فقط چندصد تومان ،روغن ،قند وشکر نیز به همین صورت و حمایت های گسترده دامداران و کشاورزان در خصوص حفر چاه ها با عمق کم بخشی از اقدامات دولت آقای خاتمی بودند ،اما پس از دولت إصلاحات و با سرکار آمدن آقای احمدی نژاد شرایط تغییر کرد تقریبا از سال ٨٧ دیگر مشکل خشکسالی نبود بلکه عدم تمکین أفغانستان به تأمین حق آب سیستان وتالاب بین المللی هامون بود ،سد هایی که در مسیر رودخانه هیرمنددرخاک أفغانستان احداث شده بودند مانع ورود آب به دریاچه هامون میشدند ،حالا اما دیگر باد ها تبدیل به عذابی شده بودندچون خاک های دریاچه که حالا کویری عظیم بود به سمت شهر و روستا های سیستان روانه میکرد ، شرایط به حدی وخیم شد که در سال ٩١ و ٩٢به گزارش آمارهای غیررسمی بیش از ٢٠٠٠خانواده از سیستان مهاجرت کردند   اشتباه دیگیری که در این مدت انجام شد آبگیری چاه نیمه چهارم بود که یکی از بزگترین دریاچه های مصنوعی آب شیرین شاید کل خاور میانه باشد دریاچه ای عظیم که فقط برای آب ورودی دارد و هیچ خروجی برای آن در نظر گرفته نشده تا شاید بتوان استفاده های کشاورزی با امکانان موجود داشته باشد و در قسمتی از جغرافیای سیستان نیز واقع شده است که حتی در کم کردن ریز گرد ها هم تاثیری ندارد.

اما دولت ١١ در اولین اقدام و بعد معرفی مهندس اوسط هاشمی به عنوان استاندار ،قول احیا دریاچه هامون را داد و شاهد بودیم اتفاقاتی هم افتاد اما به هیچ وجه کافی نبود.با سفر های مداوم استاندار به افغانستان و دیدار های کسترده ایشان و شخص رییس جمهور و دیگر مسئولان هامون اما حالا جان دوباره گرفته است. شریط همان شرایط 8 سال گذشته است طوفان های  شن امان مردم رابریده ااند.

از این ها که بگذریم به فضائی وارد شده ایم که برخی سایت های معلوم الحال محلی که از هر موضوعی برای تخریب دولت و استاندار استفاده میکنند.سیستان و مردم مظلوم آن را هدف کرده اند تا دولت را تخریب کنند.

سوْالاتی پیش می آید:
کجا بودند این دوستان از سال ٨٤تا حالا ؟مگر خاک هایی که مردم را کور کرده بودند و ما برای رفتن به مدرسه گاهی حتی١٠٠متر دید نداشتیم را نمیدیدند تا به دولت کریمه آقای احمدی نژاد هشدار دهند که چرا ملت خاک میخورند ومهاجرت میکنند اما شما با مدیریت جهانی خود برای سیستان کاری نمیکنید؟چرا نمیپرسیدید چرا هشدار نمیدادید؟مگر مردم را نمیدید؟

یا چون دولت کریمه همه زندگی شما را در زاهدان تأمین کرده بود نمیتوانستید کلمه ای حرف بزنید؟!